Gruzja Osobiste

Jak odrzuciłam ofertę życia.

17 lutego 2015
Gruzja, Swanetii, Swanetia, góry w Gruzji, Uzghuli

Tej historii jeszcze nie słyszeliście. Gruzja, kwiecień 2012, Poniedziałek Wielkanocny. Czas, gdy uczyłam angielskiego w szkole gruzińskiej.

Jesteśmy w górach Swanetii. 7 obcokrajowców mieszkających w Gruzji. Pojechaliśmy do Uzhguli, czyli małej wioski, gdzieś wysoko w górach Kaukazu. Po drodze pękła chłodnica, bo kierowca najechał na jakis gigantyczny kamień. Co 20  min zatrzymywaliśmy się, aby napchać śniego pod maskę samochodu. Uwielbiam gruzińskie patenty 🙂

Swanetia, Gruzja, góry w Gruzji. Martyna Skura

Nasz grupa obcokrajowców w Swanetii

Gruzja, góry Swaneti, Swanetia

Takimi drogami jechaliśmy do Uzguli

Po kilku godzinach dojechaliśmy na miejsce. Nikogo nie ma na ulicach. Kościóek an wzgórzu rzuca się w oczy. Poszliśmy tam, aby zobaczyć widok na wioskę i okolicę. Posiedzieliśmy, zrobiliśmy zdjęcia i schodzimy. Po drodze spotyakamy gruzińską rodzinę. W Poniedziałek Wielkanocny w Gruzji tego dnia robi się piknik (z dużą ilością wina) na cmentarzu. Tak aby czas spędzić z bliskimi, którzy już odeszli. I ta gruzińska rodzina zaprasza nas na cmentarz przy tym kościołku. Wróciliśmy na to wzgórze, aby z nimi świętować.

Uzguli, Swanetia, góry Swanetii

Widok na Uzhguli z kościółka na wzgórzu

Gruzja, Gruzini, Swanetia, góry w Gruzji. Uzguli

Gruzin spotkany po drodze

Jako, że z całej grupy najlepiej mówiłam po gruzińsku i rosyjsku, bardzo dużo wszystkim tłumaczyłam. Ojciec rodziny w pewnym momencie mówi do mnie “Wiesz co Martyna, podobasz mi się. Kargi gogo jesteś” [dobra dziewczyna, największy komplement, jaki dziewczyna w Gruzji może usłyszeć, równoznaczne z “dobra kandydatka na żonę”]. Już sobie myślę “oho, znam te śpiewkę. Gdzie mój mąż?”. Szukam Clinta wzrokiem, aby przedstawić go jako mojego męża. Po ponad roku w Gruzji już wiem w jakim kierunku ta rozmowa będzie zmierzać. Gruzin podchodzi do mnie, obejmuje ramieniem, obraca tak, abym widział góry i wieś i mówi “Martyna, to wszystko nasze będzie. Połowa tej wsi i te góry. Nasze będą. Wyjdziesz za mąż za mojego syna, i to wszystko nasze będzie”. Pytam: “A ile lat ma Twój syn?”. Słyszę “14, ale to nic nie szkodzi. Kiedyś  będzie prawdziwym gruzińskim mężczyzną”. Opowiadam mu, że ja mam męża, że dziękuję za ofertę. Na początku nie chciał wierzyć i się upierał przy swoim. W końcu dał za wygraną. Zawołał Clinta, ustawił nas twarzą do gór i kazał przysięgać na tą górę, że jak będziemy mieć już syna (nie córkę) to przyjedziemy tutaj i wszystko mu pokarzemy. Błogosławił nas i ucałował.

Szansa przychodzi w życiu niespodziewanie. Nie można dać jej odejść. Ja odrzuciłam propozycję życia: mieszkania w zapomnianej przez Boga wiosce w gruzińskich górach, władania wioską i męża 14-latka. Kto wie jakby moje życie wyglądało, gdybym wtedy się zgodziła…

góry w Gruzji, Swanetia, Swanetii, Gruzini,

Na te góry w tle przyszło nam przysięgać.

Gruzja, Swanetia, góry w Gruzji, Uzguli

Mój raj utracony. To mogło być moje

Praktykalia

Dojazd od Ushguli: najlepiej marshrutką z Zugdidi do Mestii. Jedzie tylko rano, około 6. Najlepiej umówić się z kierowcą dzień wcześniej i wziąć od niego nr telefonu. Droga do Mestii została wyremontowana, więc podróż trwa około 4 godzin. Koszt ok. 15 Gel (lari).

Z Mestii do Ushguli można wziąć jeepa. W sezonie jest ich dużo w centrum miasta. Poza sezonem najlepiej zapytać w hostelu albo gospodarza guesthousu, gdzie się zatrzymacie.

Trekking może zająć około 3 dni w jedną stronę, w zależności od tempa.

Własnym samochodem: po drodze do Mestii i dalej nie ma stacji benzynowej. Trzeba o to zadbać przed wyjazdem z Zugdidi.

Do Mestii latają małe osobowe samoloty mieszczące kilka osób. Lot odbywają się z Tbilisi. Kosztują ok. 100 Gel.

Zakwaterowanie: Nie trzeba nic bookować z wyprzedzeniem. Jest kilka guesthousów i nowy hostel w centrum. W Ushguli są guesthousy.

Atrakcje: przede wszystkim dużo szlaków górskich, lodowiec na który można się wspiąć, góra z krzyżem. Nawiązanie znajomości z lokalnymi Gruzinami i propozycję władania wioską i górami.

You Might Also Like

12 komentarzy

  • Reply Francuska bombonierka 18 lutego 2015 at 11:29

    Piękne! Oferta życia, faktycznie! Jak mogłaś nie skorzystać??? 🙂

  • Reply Magda 18 lutego 2015 at 18:30

    Widzisz już się nie dowiesz jakby wyglądało Twoje życie jako gruzińskiej żony 😉

    • Reply life in 20 kg 18 lutego 2015 at 18:32

      Tyle tam mieszkałam wsród tych gruzińskich kobiet, ze chyba podziękuje 😉 ale nigdy nie wladalam ani wsią ani górami. To byłoby ciekawe doświadczenie jako Sołtyski 😉

  • Reply annalisa1988 18 lutego 2015 at 20:39

    Nie wiedzialam ze mowisz po gruzinsku! Super!

    • Reply life in 20 kg 18 lutego 2015 at 20:53

      Jak byłam w Gruzji to mówiłam całkiem spoko. Uczyłam dzici w szkole angielskiego od podstaw, wiec tych samych podstaw musiałam sie uczyć wcześniej po gruzińsku abym im to wytłumaczyć. Skończyło sie to tez tym ze znałam taki użyteczne i potrzebne słowa jak latawiec albo kałuża 😉 teraz juz troche zapomniałam co prawda. Długo nie używałam.

  • Reply Angela 18 lutego 2015 at 21:07

    ja prawie nigdy nie odrzucam ofert bo wychodzę z założenia, że wolę żałować, że coś zrobiłam niż żałować, że tego nie zrobiłam:) oczywiście kilka razy się na tym przejechałam, ale złego licho nie bierze! 😀
    świetny post i super się czyta ! 🙂

    • Reply life in 20 kg 18 lutego 2015 at 21:09

      Ja tez naogol ofert nie odrzucam. Dzieki temu udało mi sie w tylu miejscach mieszkać i podróżować. Ale nic nie dzieje sie be przyczyny 😉 widać nie było mi pisane byc sołtyską gruzińskiej górskiej wioski 😉

  • Reply Tati B. 19 lutego 2015 at 11:33

    No wiesz co…nie mogę uwierzyć! zrezygnowałaś z gruzińskiego wina, gotowania i oglądania gór 😀 moglibyśmy do Ciebie przyjeżdżać w gości – do najbardziej słynnej wioski z zarządzającą panią z blond włosami 😀

    • Reply life in 20 kg 19 lutego 2015 at 11:36

      W gruzińskim kontrakcie małżeńskim jest duzo rzeczy pisanych drobnym drukiem 😉 ale wioska rzeczywiście byłaby sławna 😉

      • Reply Tati B. 19 lutego 2015 at 11:38

        nie tylko w gruzińskim jest sporo rzeczy pisanych drobnym druczkiem oraz pisanych w sposób zawoalowany dopuszczający dowolną interpretację przez obie strony;)

  • Reply Petite Iria 19 lutego 2015 at 12:53

    Kobieto popelnilas blad zycia 😀 teraz bylabys wladczynia Zasiedmiogorogrodu 😀 Swietna historia 🙂

  • Leave a Reply

    Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.