Jak nie dać się zaatakować w Tajlandii, czyli jak skopać tyłek w tajskim stylu.

Tajlandia – kraj uśmiechniętych ludzi, ale jak trzeba skopać komuś tyłek to też potrafią. A czy Ty potrafisz?

Wiadomo, że w Tajlandii ludzie, a szczególnie turyści, za kołnierze nie wylewają. Imprezy na plaży, full moon party, wyspy i wracanie do domu śledząc węża. Nawet nie trzeba mieć promili we krwi, aby być zaatakowanym np. przez psa (patrz mój przypadek w Chiang Mai). Nigdy nie wiadomo co może nam się przytrafić, czy to w lokalu, ktoś zdecyduje bronić swojego honoru, na ulicy ktoś zechce wymierzyć swoją sprawiedliwość, wejść w posiadanie naszego portfela czy aparatu. Nie trzeba być za granicą, aby coś nam się stało. Więcej ludzi zostaje zaatakowanych przed własną klatką lub w drodze do domu w Polsce niż podczas wakacji. No i co wtedy? Mój trener od KravMagi uczył mnie, że jak Ci coś grozi i napastnik chce Ci coś zabrać, wyskakuje z bronią, to nawet się nie zastanawiaj i oddaj wszystko co masz włącznie z ubraniem.

Ale co jeśli na oddaniu rzeczy się nie skończy. Kilka ciosów z Muay Thai może się przydać. Chociażby po to, żeby zrobić wrażenie i potencjalny napastnik zmienił zdanie. Tradycyjny dla Tajlandii boks, który każdy chłopiec i mężczyzn przynajmniej przez jakiś czas trenował. Nie jest taki trudny jakby się wydawało, ale może być skuteczny.

Jak już jesteśmy w Tajlandii to czemu nie spróbować? Dla tych o bardziej pokojowym podejściu proponuję chociażby obejrzeć walkę.

Zobaczyć walkę

Codziennie w Chiang Mai (po za niedzielą – jakie było moje rozczarowanie, gdy akurat miałam wolny wieczór i nie mogłam zobaczyć pojedynku) przy południowej bramie odbywają się walki. Te najbardziej reklamowane mają miejsce w poniedziałki. Można trafić na mężczyzn, kobiety, Tajów lub obcokrajowców. Warto wybrać się tam w grupie znajomych i wypić piwo/inne napoje wyskokowe (wedle uważanie) zanim się tam pójdzie. Ja poszłam sama… nie polecam, bo nawet nie ma się z kim podzielić emocjami.

Za 400 bahtów (ok. 40 zł) siedzisz trochę z dala od ringu a za 600 bahtów dostaniesz miejsce VIP.

Na początku zobaczycie pokaz ceremonii otwarcia. Bokserzy “tańczą” na scenie dziękując Buddzie, swoim nauczycielom i trenerom (kolejny dowód na to jak nauczyciele szanowani są w tym kraju). Pierwsze walki są się między….dziećmi. Na ringu pojawili się chłopcy z 6-pakiem na brzuchu, którzy przypominali moich uczniów z 6 klasy szkoły podstawowej. Pierwsza walka trwała niecałe 3 minuty, bo jeden z zawodników został znokautowany. Później weszli dorośli zawodnicy.

Jeśli ktoś spodziewa się walki na śmierć i życie, gdzie krew leje się strumieniami, to może się rozczarować. Walki te nie są zacięte. Wielu z tych zawodników wchodzi na ring codziennie, więc nie mogą się nokautować i tłuc po głowach każdego dnia, boby długo nie wytrzymali. Kobiece walki są popularne wśród tych, którzy lubią jak się leje krew, bo panie się nie oszczędzają. Jak wpadną w amok to walą jak popadnie.

Bardziej realistyczne walki można zobaczyć w mniej turystycznych regionach lub miastach. Ale to już trzeba pytać zorientowanych Tajów, gdzie akurat takie się odbywają.

Spróbować walki

Dla bardziej aktywnych i tych, co chcieliby spróbować swoich sił na ringu i trochę się poduczyć polecam szkołę KC Muay Thai. Jak nie padniesz ze zmęczenia po treningu to na pewno od śmichu zakwasy murowane. W życiu nie miałam trenerów z poczuciem humoru rodem z kabaretu, którzy jeszcze ledwo ledwo po angielsku mówili. Panowie w kolorowych i błyszczących szortach pamiętali mnie już i po kolejnym treningu jeden z nich bardzo nalegał, abym stanęła do walki z jednym z trenerów. Po takiej walce mogłabym dostać kilka pozwów od rodziców moich uczniów za traumę, z którą musieliby się później mierzyć i koszmarami nocnymi z ich nauczycielką okładającą kogoś. Koncepcja nauczyciela, którego uczniowie się boją nie do końca pokrywa się z moją ideą wychowywania młodzieży.

Więcej o tej szkole znajdziecie tutaj.

A na koniec suchar bokserski:

Dwie babcie oglądają walkę bokserską w TV. Po serii ciosów jeden z napastników pada na deski. Sędzie zaczyna liczyć, tłum szaleje! Wstanie?! Nie wstanie?! Wstanie?! Nie wstanie?!

• Nie wstanie – komentuje jedna z babć – znam chama z tramwaju.